نگارنده: برسام آریایی
پنجشیر، قلب تپنده‌ی مقاومت در برابر گروه طالبان، در سه‌سال‌واندی گذشته تحت فشارهای بی‌سابقه‌ای قرار گرفته است. این استان که همواره نماد ایستادگی در برابر استبداد بوده، از زمان بازگشت گروه طالبان به قدرت، به کانون سرکوب‌ها و ظلم‌های وحشتناک این گروه تبدیل شده است.
پنجشیر به دلیل تاریخچه‌ی مقاومت طولانی‌اش، همواره خاری در چشم رژیم‌های استبدادی بوده است. از دوران جهاد علیه تجاوز شوروی گرفته تا مقاومت علیه رژیم گروه طالبان در دهه‌های گذشته، مردم این استان به عنوان مدافعان آزادی شناخته می‌شوند.
پس از بازگشت گروه طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، پنجشیر در کنار تخار، خوست و اندراب، به سرعت به نقطه‌ی تمرکز عملیات‌های نظامی و سرکوب‌های گسترده تبدیل شد، زیرا این ولایت و خوست و اندراب آخرین نقطه‌ی مقاومت مسلحانه بود که به راحتی تسلیم نشد.
در روزهای اخیر، یک‌بار دیگر گروه طالبان بازداشت‌های گسترده‌ای را در این استان آغاز کرده‌اند، که نه تنها نشان‌دهنده‌ی تشدید فشار بر مردم پنجشیر است، بلکه نمودی از استراتژی این گروه برای کنترل مقاومت و ایجاد ترس در میان مردم است. این بازداشت‌ها شامل دستگیری‌های گسترده‌ای است که اغلب بدون هیچ‌گونه اتهام رسمی یا محاکمه‌ای صورت می‌گیرد.
هدف اصلی این بازداشت‌ها، نظامیان پیشین، فعالان مدنی و رسانه‌ای و حتی شهروندان عادی هستند. این دستگیری‌ها معمولاً در ساعات نیمه‌شب انجام می‌شوند و خانواده‌ها اغلب بدون هیچ اطلاعاتی درباره‌ی سرنوشت عزیزان‌شان باقی می‌مانند که خود به ایجاد جوی از وحشت و ناامنی کمک می‌کند.
در حالی که این بازداشت‌ها ادامه دارد، رادیوتلویزیون ملی تحت کنترل گروه طالبان به قریه‌های پنجشیر رفته و تلاش می‌کند تا تصویری جعلی از آرامش و ثبات در این استان ارائه دهد. با انجام مصاحبه‌های هدایت‌شده، از مردم خواسته میشود تا بگویند پنجشیر در آرامش است، اما این روایت‌ها هیچ‌گاه نمی‌تواند وحشت و سرکوبی را که بر مردم این منطقه تحمیل شده، بپوشاند.
این استراتژی رسانه‌ای نشان‌دهنده‌ی تلاش گروه طالبان برای پنهان کردن شکست‌های‌شان در جلب حمایت مردم است. استفاده از رسانه‌ها به عنوان ابزاری برای پخش تبلیغات و تحریف واقعیت‌ها، بخشی از جنگ روانی است که گروه طالبان به کار گرفته تا تصویری از کنترل و ثبات ارائه دهد. این در حالی است که گزارش‌های متعدد و شهادت‌های مردم محلی، داستانی کاملاً متفاوت از آنچه رسانه‌های گروه طالبان می‌گویند را روایت می‌کنند.
ظلم و وحشت در پنجشیر، تنها به بازداشت‌های اخیر محدود نمی‌شود. از زمان تسلط مجدد گروه طالبان، این استان شاهد جنایات و موجی از سرکوب‌های سیستماتیک بوده است. قتل‌های هدفمند، ناپدید شدن‌ها، کوچ‌های اجباری و ایجاد فضایی از ترس و وحشت، همه بخشی از استراتژی گروه طالبان برای مهار مقاومت مردم پنجشیر است.
این اقدامات نه تنها از نظر انسانی غیرقابل قبول است، بلکه به روشنی نشان می‌دهد که این گروه برای حفظ قدرت خود، به هیچ اصول اخلاقی پایبند نیست. در بسیاری از موارد، گزارش شده است که نیروهای گروه طالبان به خانه‌های مردم حمله کرده و بدون هیچ دلیلی آن‌ها را دستگیر یا حتی به قتل رسانده‌اند. این رفتارها یادآور دوران تاریکی است که گروه طالبان پیش از سقوط خود در سال ۲۰۰۱ بر مردم افغانستان تحمیل کرده بود.
در سه سال گذشته، مردم پنجشیر بارها و بارها قربانی اقدام‌های سرکوب‌گرانه‌ی گروه طالبان شده‌اند. این ظلم‌ها شامل قتل‌های بی‌رحمانه‌ای است که گاهی حتی بدون محاکمه صورت گرفته‌اند، ناپدید شدن‌های که خانواده‌ها را در بی‌خبری و اندوه فرو برده و حملاتی که به‌طور مستقیم به زیرساخت‌های اساسی و زندگی روزمره‌ی مردم آسیب رسانده است.
تمام این اقدامات، به منظور شکستن اراده‌ی مردم این استان و تضعیف مقاومت آن‌ها صورت گرفته است. به عنوان مثال، در ماه‌های اولیه پس از تسلط گروه طالبان، ده‌ها نفر از اعضای خانواده‌های مبارزان مقاومت ملی و شهروندان عادی ناپدید شدند و هنوز هم بسیاری از آن‌ها خبری از سرنوشت عزیزان‌شان ندارند. این وضعیت، وحشت مداومی را در میان خانواده‌ها ایجاد کرده و بسیاری از مردم را مجبور به ترک خانه‌های‌شان کرده است.
در کنار این سرکوب‌ها، تلاش‌های رسانه‌ای گروه طالبان برای کنترل روایت‌های مربوط به پنجشیر، نیز نشان‌دهنده‌ی نگرانی آن‌ها از افشای حقیقت است. استفاده از رسانه‌ها برای ارائه‌ی تصویری جعلی از آرامش در پنجشیر، بخشی از استراتژی این گروه برای ایجاد توهمی از ثبات است. اما این تلاش‌ها نمی‌توانند واقعیت‌های را که مردم پنجشیر هر روز با آن روبه‌رو هستند، پنهان کنند.
این مردم، با وجود تمامی ظلم‌ها و وحشت‌های که تجربه کرده‌اند، همچنان به مقاومت ادامه می‌دهند و این مقاومت، خود گویای ناتوانی گروه طالبان در تسلط کامل بر این ولایت است. مردم پنجشیر با شبکه‌های ارتباطی و رسانه‌های اجتماعی توانسته‌اند روایت‌های واقعی از وضعیت خود را به جهان منتقل کنند، که این امر باعث شده تا روایت‌های طالبان با چالش‌های جدی مواجه شود.
از سوی دیگر، این ظلم‌ها و وحشت‌ها واکنش‌های مختلفی را در سطح بین‌المللی به دنبال داشته است. جامعه بین‌المللی، اگرچه در مواردی به این سرکوب‌ها واکنش نشان داده، اما به نظر می‌رسد که اقدامات کافی برای حمایت از مردم پنجشیر و سایر مناطق تحت ستم گروه طالبان انجام نشده است. این عدم حمایت قاطع، به نوعی دست گروه طالبان را برای ادامه‌ی سرکوب‌ها باز گذاشته و باعث شده که آن‌ها با جسارت بیشتری به اقدامات خود ادامه دهند. اگرچه سازمان‌های حقوق بشری و برخی دولت‌ها به نقض حقوق بشر در پنجشیر اشاره کرده‌اند، اما عدم واکنش قاطع و تحریم‌های مؤثر علیه رژیم گروه طالبان باعث شده که این گروه به سرکوب‌های خود ادامه دهد.
سرکوب‌ها و تلاش‌های رسانه‌ای گروه طالبان نمی‌توانند اراده‌ی مردم پنجشیر را تضعیف کنند. این مردم، با وجود تمامی فشارها، ظلم‌ها و وحشت‌های که تجربه کرده‌اند، به مبارزه خود ادامه می‌دهند و هر روز به دنیا ثابت می‌کنند که اراده‌ی انسانی برای آزادی و عدالت، قدرتمندتر از هر نیروی سرکوبگر است.
مقاومت مردم پنجشیر، نمادی از استقامت در برابر استبداد و ظلم است و نشان می‌دهد که حتی در سخت‌ترین شرایط، امید به آینده‌ای بهتر زنده می‌ماند. این مقاومت، خود نشان‌دهنده‌ی شکست گروه طالبان در دستیابی به کنترل کامل بر این ولایت و دیگر حوزه‌های مقاومت است، زیرا قدرت واقعی در قلب‌ها و ذهن‌های مردم نهفته است، نه در زور و سرکوب.
پنجشیر، به عنوان نماد مقاومت، در برابر تمامی هجمه‌ها و حملات، همچنان ایستاده است و این ایستادگی، ریشه در تاریخ پرافتخار مردم این منطقه دارد که همیشه در برابر زورگویان و مستبدان ایستاده‌اند. مردم پنجشیر، با تحمل مصائب و سختی‌های بی‌شمار، به جهانیان نشان داده‌اند که اراده‌ی یک ملت برای آزادی و عدالت، فراتر از هرگونه فشار و سرکوب است. این مقاومت بی‌نظیر، یادآور این حقیقت است که هیچ نیرویی نمی‌تواند اراده‌ی یک ملت برای آزادی را در هم بشکند.
قدرت و پایداری مردم پنجشیر در برابر تمامی ظلم‌ها و سرکوب‌ها، اثبات می‌کند که هرچند راه آزادی ممکن است طولانی و پر از موانع باشد، اما در نهایت، اراده‌ی مردم برای رسیدن به عدالت و رهایی پیروز خواهد شد.
این اراده، نه تنها الهام‌بخش سایر مناطق تحت ستم است، بلکه یک پیام قوی به تمام دنیا می‌فرستد؛ آزادی و عدالت، حقوقی غیرقابل انکار هستند که هیچ رژیمی نمی‌تواند آن‌ها را برای همیشه به تعویق بی‌اندازد.
